SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna w Zakopanem

Książka

W koszyku

oceń

Osobisty przewodnik po Pradze / Mariusz Szczygieł ; fotografie Filip Springer. - Warszawa : Dowody na Istnienie, 2020. - 346, [7] stron, [12] stron tablic : fotografie, mapy ; 20 cm.

Autor

Szczygieł Mariusz (1966- ). Autor Springer Filip (1982- ). Fotografie

Forma i typ

Książki Poradniki i przewodniki

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Kultura Praga (Czechy)

Gatunek

Przewodnik turystyczny

Dziedzina i ujęcie

Podróże i turystyka Kultura i sztuka

Jak sam autor mówi, książka ta wzięła się ze zdenerwowania: „Od momentu pierwszych moich publikacji o Pradze nie ma tygodnia, żebym nie dostał pytania o jakieś miejsca magiczne, ważne, osobiste. Ma to być oczywiście Praga bez mostu Karola i bez Hradczan. Nadmiar tych próśb, a zwłaszcza niemożność odpisywania na wszystkie, zaczął mnie irytować, postanowiłem więc zamienić to uczucie w coś pozytywnego. Napisałem przewodnik, do którego wszystkich będę teraz odsyłał”.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia MBP Zakopane

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 91 (1 egz.)

Mediateka

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 913 (1 egz.)

Czytelnia MBP Zakopane

Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 913 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca bibliografii

Bibliografia.

Recenzje:

Osobisty przewodnik po Pradze to już dziesiąty tytuł opublikowany przez znanego reportera i felietonistę. Mariusz Szczygieł, laureat Europejskiej Nagrody Książkowej za Gottland, był trzykrotnie nominowany do Nagrody Literackiej „Nike”, którą otrzymał w 2019 roku za książkę Nie ma. Nowe dzieło nawiązuje do jego poprzednich: Gottland oraz Zrób sobie raj, i jest ich swoistym uzupełnieniem, jeśli chodzi o tematykę czeską. Osobisty przewodnik po Pradze ukazał się dwadzieścia lat po pierwszym wyjeździe autora do stolicy Czech w roku 2000, (...) kiedy to zachwycił się miastem, kulturą i językiem. Reporter opowiada o sześćdziesięciu niezwykłych miejscach: praskich kawiarniach, willach, teatrach, kościołach, pomnikach, starych dworcach, zaułkach, ulicach, lampach i zielonych zakątkach miasta. Ważne jest słowo osobisty przewodnik, gdyż mało tu o Złotej Pradze, Hradczanach i Moście Karola. O tym możemy przeczytać w tradycyjnych przewodnikach. Są natomiast opisane między innymi: mur Hrabala, kawiarnia Montmartre, aleja Paryska, nietypowe pomniki Franza Kafki, Teatr Stanowy, gdzie Mozart dyrygował pierwszym wykonaniem Symfonii Praskiej, kubistyczne domy, oryginalny pomnik Jaroslava Haška, kamienica Havlów, przylegająca do słynnego Tańczącego Domu zaprojektowanego przez dekonstruktywistę Franka Gehry’ego, i wiele innych zadziwiających obiektów. Opisy miejsc stanowią początek rozważań o czeskiej literaturze, muzyce, sztuce, architekturze, kuchni, historii i polityce. Wplecione są tu wspomnienia, refleksje, a nawet dialogi, dzięki którym Szczygieł przywołuje również inne znane postacie czeskiej kultury, takie jak: „szalejący reporter” Egon Erwin Kisch, pisarz Ota Pavel, Karel Čapek, światowej sławy kompozytor Antonin Dvořak, Meda Mládkova, słynna kolekcjonerka sztuki promująca obrazy i rzeźby rodaków w USA, piosenkarz Karel Gott, tłumaczka Helena Stachova, projektantka mody Blanka Matragi. W książce znajdziemy cytaty z powieści Bohumila Hrabala oraz analizę czeskiego charakteru i mentalności. Opisy i rozważania okraszone są czarnym humorem i swoistą melancholią, rzeczywistość, absurd i groteska tworzą interesujący miszmasz. W Osobistym przewodniku po Pradze umieszczone są również fotografie opisywanych miejsc wykonane na potrzeby tej książki przez znakomitego fotografa Filipa Springera. Oprawa plastyczna tomu z żółtymi akcentami nawiązuje do wystroju praskiej awangardowej willi Müllerów z lat 30., do koloru drzwi prowadzących z jadalni na dach i do barwy jednakowych zasłon zaprojektowanych identycznie dla całego niezwykłego domu. Okładka to zdjęcie fragmentu tarasu wykonane przez Springera. Osobisty przewodnik to zatem również interesująca realizacja projektu grafi cznego i typografi cznego (Dominika Jagiełło). Zawiera on także dodatki w postaci rekomendacji klasycznych przewodników po Pradze wybranych przez Szczygła, spisu źródeł, z których korzystał, oraz miejsca na notatki. Po lekturze tej książki nabieramy chęci zwiedzenia Pragi, jeśli jeszcze jej nie znamy, przeczytania kolejnych czeskich powieści i głębszego poznania tej kultury.
Małgorzata Kulisiewicz